Bielański Środowiskowy Dom Samopomocy typ A – Grupa Wsparcia
Grupa Wsparcia
Nieomalże od początku powstania Środowiskowego Domu Samopomocy dla osób chorujących psychicznie na Bielanach, jest prowadzona grupa wsparcia dla rodzin i bliskich osób chorujących psychicznie. Uczestnictwo w niej jest dobrowolne, grupa jest otwarta, adresowana nie tylko do rodzin naszych obecnych, a także byłych uczestników oraz do mieszkańców naszej dzielnicy, ostatnio w spotkaniach biorą udział osoby z innych dzielnic. Spotkania odbywają się na trenie ośrodka przy ul. Grębałowskiej 14, raz w miesiącu, zaczynają się o godz. 17 trwają zwykle do godz. 20, w tym również przeznaczony jest czas na indywidualne konsultacje i rozmowy. Grupa jest prowadzona od 14 lat, przez psychologów z wieloletnim stażem.
Informacje na temat grupy wsparcia oraz terminów spotkań i psychologicznych konsultacji indywidualnych można uzyskać pod telefonem: 22 865 15 80/81 oraz e-mail:e.kucharczykdeja@bsdsbielany.waw.pl
Istnieją dwie główne przesłanki prowadzenia grupy wsparcia.
- Pierwsza to rola rodziny w procesie rehabilitacji osoby chorej. Obecnie nie obarcza się rodziny odpowiedzialnością za chorobę psychiczną jej członka. Natomiast istnieje wiele dowodów świadczących o tym że, postawa rodziny może modyfikować przebieg samej choroby. (m. innymi nadmierna stymulacja ze strony środowiska może zwiększać ryzyko nawrotu psychozy). Rodzina może być zatem sprzymierzeńcem w leczeniu.
- Druga przesłanka to obciążenie rodziny wynikające z długofalowej opieki nad osobą przewlekle chorą.
Rodzina w trakcie opieki nad bliskim styka się z wieloma problemami, które w istotny sposób wpłyną na jej funkcjonowanie. Problemy takie jak: wycofanie się chorego
( pozostawanie w łóżku, oderwanie emocjonalne, unikanie kontaktów społecznych), radzenie sobie z objawami psychotycznymi( urojenia prześladowcze, lęk, niepokój), trudne zachowania (agresja, próby samobójcze), a także upośledzenie funkcjonowania społecznego
( mała dbałość o siebie, higienę, obowiązki domowe, nieumiejętność radzenia sobie w sytuacjach dnia codziennego). Badania wskazują również na obciążenie finansowe, fizyczne i psychiczne wynikające z opieki nad chorym.
Wielu specjalistów zwraca szczególną uwagę na sytuację, matek, opiekujących się bliskimi chorymi. Tradycyjnie przypisuje się kobietom role opiekunek i strażniczek domowego ogniska, i jak pokazują badania to zwykle matki są osobami ponoszącymi główny ciężar opieki nad chorym. Sytuacja staje się jeszcze trudniejsza, jeśli zostają one jedynymi opiekunami. Szczególnie te matki żyją w permanentnym stresie, przeciążeniu obowiązkami, w silnym lęku przed samobójstwem lub agresją dorosłego dziecka, obawą o jego los i bezpieczeństwo, przezywają żal i stratę, dotkliwie odczują osamotnienie. Taka trudna sytuacja może doprowadzić do utraty zdrowia psychicznego i fizycznego (grupa poważnie zagrożona zaburzeniami emocjonalnymi, depresją, a także chorobami nowotworowymi)
Zwykle rodzice opiekujący się młodym dorosłym dzieckiem myśląc o przyszłości, mają nadzieję, że ich dziecko usamodzielni się, podejmie pracę , założy własną rodzinę, i że kiedyś będzie dla nich wsparciem. To w przypadku rodziców osób dorosłych, przewlekle psychotycznych, szansa na spełnienie tych oczekiwań poważnie maleje.
Choroba psychiczna bliskiej osoby zmienia dotychczasowy świat całej rodziny. Wszyscy członkowie rodziny muszą na nowo określić swoje role. P. J. Milliken (2001) wymienia następujące etapy tego procesu:
- Zauważenie dziwacznego, niepokojącego zachowania bliskiej osoby.
- Zwiększenie opieki i uwagi , ochrona bliskich.
- Szukanie pomocy ( poradnia, policja, szpital, diagnoza).
- Poczucie bezradności, wynikające z braku informacji dot. m. innymi jak sobie radzić z chorobą bliskiej osoby, gdzie i kiedy szukać pomocy.
- Samo obwinianie się – gdzie popełniłem błąd,, dlaczego spotkało to moją rodzinę, co jest przyczyną choroby bliskiej osoby.
- Poczucie izolacji, z różnych powodów: ( nadmierne obciążenie obowiązkami, brak czasu, wstyd, obawa przed odrzuceniem, niezrozumieniem), rodziny unikają kontaktów społecznych, zdarza się też , że samo otoczenie odsuwa się od nich.
- Przeżywanie żałoby , żal za zdrowym dzieckiem, poczucie straty dotychczasowego stylu życia, Z powodu izolacji często rodziny nie mają z kim dzielić swojego żalu w ich własnym otoczeniu społecznym. Wtedy szukają oparcia w grupie osób przeżywających podobne co oni problemy.
- Urealnianie planów dot. własnego dziecka.
- Określenie przez członków rodziny własnych potrzeb i celów.
Powyższe etapy stanowią trudną drogę „oswajania się” z bardzo ciężką, przewlekłą chorobą. Jest to nieustający proces, stale zmieniający się, będący odpowiedzią na zmiany przebiegu choroby.
Dlatego tak potrzebna jest grupa wsparcia dla rodzin i bliskich osób chorych psychicznie. Może ona przynieść następujące korzyści dla jej uczestników:
- Stanowi grupę odniesienia, przeciwdziała izolacji.
- Przekazuje informacje nt. choroby.
- Uczy jak postępować z chorym, jak sobie radzić z trudnymi zachowaniami.
- Daje wsparcie, zrozumienie, akceptację.
- Następuje wzajemna wymiana pomocy.
- Modelowanie zachowań, naśladowanie innych, korzystanie z ich doświadczeń.
- Możliwość odreagowania trudnych emocji.
- Możliwość przeżycia żalu i smutku.
- Grupa może także podejmować rożne działania i inicjatywy na rzecz osób chorych psychicznie, które w pośredni sposób mogą wpłynąć na poprawę jakości życia bliskiej chorej osoby.
Zapraszamy na stronę promującą twórczość uczestników BŚDS typ A
Klub Twórczości Ludzi Wrażliwych